در فیدهای اینستاگرام، صدای به هم خوردن لیوان های مارتینی در یک حلقه بی پایان به گوش می رسد. عکس‌های شب‌های بیرون رفتن، استیک‌هاوس‌های کم‌نور، تارتار و سوفله‌ها، و گیلاس‌های لوکساردو را نشان می‌دهند. (در این اقتصاد، چه چیزی دارد فریاد می‌زند گیلاس لوکساردو؟) همکار تصادفی یک هم اتاقی به نحوی در کابینای دیگری با مایو استوایی دیگری دراز کشیده است. (چه کسی این همه مایو دارد؟) هم اتاقی تصادفی یک همکار به طور غیرقابل توضیحی در حال امتحان کردن یک حمام بخار جدید با قدرت بیت کوین است.
فقط یک کلیک با اخبار فاصله دارید: تغییر سیاست‌های تعرفه‌ای که می‌تواند به آیفون‌ها، تی‌شرت‌ها، کوله‌پشتی‌ها و مسواک‌ها ضربه بزند. خطوط قرمز زیگزاگی وحشیانه ای روی نمودارهای بازار وجود دارد و گویندگان تلویزیونی عبوس با صداهای وحشت زده در مورد پس انداز بازنشستگی صحبت می کنند، که حتی برای افرادی که دهه ها با بازنشستگی فاصله دارند، اضطراب آور است.
دوین والش، 25 ساله، که در نیویورک زندگی می کند و در بازاریابی کار می کند، خریدهای وسوسه انگیزی را فهرست می کند که در اینستاگرام او ظاهر می شوند: «نوع غذای 'تلفن اول غذا می خورد'، هر ژاکت ویروسی که در TikTok می چرخد، کیف کار جدید». والش گفت:"در همین حال، همه به رکود بزرگ اشاره می کنند."
این یک زمان گیج کننده برای یک جوان 20 ساله است که توسط فیدهای رسانه های اجتماعی که سفرهای دیگران و رزرو رستوران ها را نشان می دهند، بمباران می شود، که به لطف چیزی که پیش بینی کنندگان روند آن را "زیبایی شناسی بوم بوم" می نامند، بیش از هر زمان دیگری احساس می شود. این یک استقبال اخیر توسط مارک های مد، اینفلوئنسرها و مصرف کنندگان معمولی از مصرف تجملی پول قدیمی است، مانند کت و شلوارهای الهام گرفته از گوردون گکو و پوست های بی پایان (که زمانی ممنوع بودند).
بسیاری از جوانان از احساسات شک و تردید اقتصادی رنج می برند و به دوستان یا درمانگران خود می گویند که نمی توانند با جونزها (و آنچه جونزها در اینستاگرام پست می کنند) همگام شوند. دیگران برای پس انداز کردن تلاش می کنند و سپس خریدهای ناگهانی انجام می دهند که باعث می شود احساس اضطراب یا گناه کنند، خماری خرج کردن از یک جفت کفش "اوه چرا که نه".
ورونیکا هالووی، 27 ساله، تحلیلگر داده که در شیکاگو زندگی می کند، می گوید: «شما یک پست در رسانه های اجتماعی می بینید و فکر می کنید، 'شاید من دارم کار اشتباهی انجام می دهم.' انگار من باید بی مسئولیت باشم اگر نتوانم اینطور خرج کنم.»
این ناآرامی منجر به چیزی می شود که برنامه ریزان مالی آن را "بدشکلی پولی" می نامند. این اصطلاح که خواهر اصطلاح "بدشکلی بدن" است، به این معنی است که افرادی که در آینه نگاه می کنند و آنچه را که واقعاً وجود دارد نمی بینند، به افرادی اشاره دارد که دیدگاه تحریف شده ای از رفاه مالی خود دارند. این یک نمای تقسیم صفحه نمایش واقعیت است.
آجا ایوانز، یک درمانگر مالی که برخی از مراجعانش با بدشکلی دست و پنجه نرم می کنند، می گوید: «شما در موقعیتی قرار دارید که باور ندارید پول کافی دارید، حتی اگر اعداد نشان دهند که حالتان خوب است. ایجاد یک روایت در مورد آنچه که آنلاین می بینند برای مردم آسان است - آنها می گویند: 'خدای من، همه دارند برای تعطیلات بهاری می روند، من تنها کسی هستم که در خانه می مانم.'»
این برداشت‌ها که از واقعیت جدا شده‌اند، باعث می‌شوند که برخی از افراد از خرج کردن غیرضروری خودداری کنند. این می تواند منجر به ولخرجی برخی دیگر شود، که گاهی اوقات با فناوری های "اکنون بخر، بعداً پرداخت کن" امکان پذیر می شود. طبق داده های Experian، متوسط مصرف کننده نسل Z تقریباً 3500 دلار بدهی کارت اعتباری دارد. یک مطالعه 2024 که توسط Qualtrics انجام شد، نشان داد که تقریباً یک سوم از همه آمریکایی ها احساس بدشکلی پولی را گزارش کرده اند، از جمله 43 درصد از نسل Z.
برای خانم هالووی، این ناآرامی آزاردهنده در مورد خرج کردن از کودکی شروع شد، پس از اینکه هر دو والدینش در بحران مالی 2008 شغل خود را از دست دادند. او گفت که خانواده اش زیر خط فقر زندگی می کردند. خانم هالووی حتی در مورد هزینه های ضروری نیز دو بار فکر می کرد. وقتی یک جفت کفش کتانی 130 دلاری برای تیم صحرایی دبیرستانش خرید، یک هفته احساس بیماری در معده اش کرد.
او هرگز نتوانسته است به طور کامل نگرانی های خود را از بین ببرد، حتی اکنون که چک حقوقی دارد که بیش از اجاره و وعده های غذایی او را پوشش می دهد. این کمک نمی کند که رسانه های اجتماعی او به عنوان یک حلقه برجسته از هزینه های دوستان، از شام های پر زرق و برق گرفته تا ناخن های اکریلیک عمل می کنند.
آنچه که به عنوان نظریه خط دامن شناخته می شود، می گوید که وقتی اقتصاد قوی تر می شود، طول دامن کوتاه تر می شود. دوران رونق به این معنی است که مردم می خواهند مهمانی بگیرند. نتیجه ای که برخی از اقتصاددانان و جامعه شناسان به آن رسیده اند این است که وقتی اقتصاد رو به پایین می رود، سلیقه برای تجملات کوچک گاهی اوقات افزایش می یابد. در طول بحران مالی 2008، برخی از محققان گزارش دادند که شاهد "اثر رژ لب" هستند، که مصرف کنندگان بیشتر برای اقلام آرایشی کوچک هزینه می کنند، شاید به عنوان راهی برای احساس کمی بهتر در مورد وضعیت جهان، یا حداقل در مورد چهره های خود. و در اوایل دهه 1980، زمانی که اقتصاد سقوط کرد، مد زرق و برق دار و اغراق آمیز شد. یک پوستر محبوب از آن زمان، مردی را با کت و شلوار توییت و شلوار سوارکاری انگلیسی نشان می دهد که به یک رولز رویس تکیه داده است و لیوان کوکتل در هوا است.
داگلاس راسینو، مورخ و نویسنده کتاب «عصر ریگان» می گوید: «این نمایش ثروت به سبک پیش پا افتاده در بدترین رکود اقتصادی از دهه 1930 رخ داد.»
این تمایل به خرج کردن رژ لب متاثر از بحران، بر روی یک واقعیت مالی که از قبل برای جوانان گیج کننده است، قرار گرفته است. سال‌ها، نسل هزاره به دلیل پول سرمایه‌گذاری خطرپذیر که اساساً تحویل‌های DoorDash و سواری‌های Uber را یارانه می‌داد، با حس تحریف‌شده‌ای از امنیت مالی زندگی می‌کردند. رسانه‌های اجتماعی از مردم دعوت می‌کنند تا فقط سخت‌ترین رزروهای شام و سفرهای ساحلی شبیه به "نیلوفر سفید" خود را پست کنند. اکنون تصویر اقتصادی به ویژه نامشخص است و زیبایی شناسی اینستاگرام به ویژه مجلل است.
شان موناهان، پیش بینی کننده روند، می گوید: «این ظاهر متعادل تر و مینیمال تر norm-core دهه 2010 وجود داشت که در آن مردم سعی می کردند قدرت یا ثروت خود را پنهان کنند - که از سیلیکون ولی و رویکرد معمولی آن به محل کار ناشی می شد - که از لطف افتاده است.»
آقای موناهان، که اصطلاح "زیبایی شناسی بوم بوم" را در ماه دسامبر ابداع کرد، شاهد افزایش اخیر پست های تزئینات پر زرق و برق بوده است: برآمدگی های خاویار، کت و شلوارهای پهن شانه، مهمانی های Chateau Marmont، انحطاط به سبک دهه 1980. او گفت: «مردم احساس می‌کنند که به طور صریح در بازی‌های موقعیتی شرکت می‌کنند. سلسله مراتب اجتماعی در حال تغییر است.»
دسی دیمینو، یک کارگر فناوری، متوجه می شود که دوستانش عکس هایی از استراحتگاه های اسکی و جشنواره های موسیقی پست می کنند. او مجبور شده است صدایی را در سرش افزایش دهد که به خودش یادآوری می کند در حالی که سرفصل های مربوط به عدم اطمینان اقتصادی و تعرفه هایی را که به نظر می رسید آماده ضربه زدن به هزینه های روزانه اش است، از جمله مواد غذایی مانند دانه های قهوه و شکلات، پس انداز کند.
خانم دیمینو، 27 ساله، می گوید: «من نمی خواهم فقط همه کارها را متوقف کنم، اما می دانم روزهایی وجود دارد که واقعاً باید گلوله را گاز بگیرم و در خانه بمانم.»
به نظر خانم والش، کارمند بازاریابی اهل نیویورک، گرایش به احتیاط به ویژه برای نسل او به دلیل این حس مشترک که آنها زیر ابر بحران بی امان زندگی می کنند - کووید-19، تغییرات آب و هوایی، تلاطم سیاسی - احساس می شود. او گاهی به مادرش می گوید که وقتی مدام می شنود که آسمان در حال سقوط است، سخت است که انضباط پس انداز را جمع کند.
خانم والش گفت: «ما بیشتر تمایل داریم به دلیل این انرژی شخصیت اصلی که در حال سقوط است، ولخرجی کنیم. ما برای چه پس انداز می کنیم؟»
در ماه فوریه، او برای میزبانی یک مهمانی روز ولنتاین در آپارتمان خود در Hell's Kitchen ولخرجی کرد و صدها دلار برای عینک آفتابی قلبی شکل که به دیوار نصب کرده بود تا احساس کند که یک Sunglass Hut است، یک سینک پر از الکل و یک لباس جدید 150 دلاری با چاپ قلب خرج کرد. او گفت: «آیا این استفاده عاقلانه از بودجه بود؟ شاید نه.»
برنامه ریزان مالی، به ویژه کسانی که با جوانان کار می کنند، در تلاش هستند تا به مراجعانی که احساس می کنند تحت فشار این تغییرات اقتصادی هستند، کمک کنند. برخی از این مراجعان در حال خرید بلیزرهای جدید و تعطیلات به عنوان مرهمی برای احساس اضطراب گسترده تر خود در مورد اینکه اقتصاد به کجا می رود هستند. دیگران حتی از خریدهای معقول نیز اجتناب می کنند.
مت لوندکویست، یک درمانگر در منهتن می گوید: «من با کسی کار می کنم که شروع به ارزان خریدن مواد غذایی کرد، حتی اگر آینده مالی خانواده اش به سفر به Whole Foods وابسته نباشد. انتهای معکوس این موضوع این است که مردم بسیار بیشتر به دنبال لذت هستند - گرفتن کیف شنل، "اوه بی خیال، من این کفش ها را می خواستم."
کارا پرز، که سازمانی را تأسیس کرد که به زنان در مدیریت امور مالی آموزش می دهد، شاهد بوده است که این عدم اطمینان دیدگاه مشتریانش را در مورد طبقه اجتماعی تغییر می دهد. برخی از آنها تحت تأثیر ثروتی که در رسانه های اجتماعی می بینند، قرار می گیرند و باعث می شود که حس خود را در مورد اینکه آیا از نظر مالی راحت هستند یا نه، از دست بدهند. خانم پرز گفت که برخی از مشتریانی که او آنها را طبقه متوسط می داند، دیگر خود را اینگونه نمی دیدند.
خانم پرز می گوید: «بسیاری از مردم می گویند: 'من کیم کارداشیان نیستم، من ایلان ماسک نیستم، بنابراین ورشکسته هستم.'»
خانم پرز همچنین این احساس را در نظراتی که کاربران در صفحه رسانه های اجتماعی او می گذارند، می بیند. در TikTok، جایی که خانم پرز خود را یک متخصص مالی شخصی می نامد، او کسانی را که در میان هرج و مرج لحظه ای به پست های او پاسخ می دهند، می بخشد و به طور موثر می گوید: «هیچ فایده ای در پس انداز کردن نیست عزیزم، ما قرار نیست بازنشسته شویم. اشکالی ندارد که اکنون ولخرجی کنید.»