کائو لیلی، مادر سه فرزند سیچوانی، زمانی از محصولات ساخته شده در سراسر جهان استقبال می‌کرد. اکنون او در حال خرید محلی است.
چند سال پیش، او هوندا خود را با یک خودروی برقی چینی ساخت شرکت لی اتو تعویض کرد. او تصمیم گرفت با توجه به تشدید جنگ تجاری، آیفون خود را با مدلی ساخت شرکت هواوی چین جایگزین کند. و او فیلم انیمیشن چینی «نِ ژا ۲» را در اوایل سال جاری دو بار در سینماها تماشا کرد، بلیط‌هایی که به قدرت گرفتن فیلم و رسیدن به فروش ناخالص رکوردشکن ۲.۱ میلیارد دلاری کمک کرد.
از تلفن‌های هوشمند گرفته تا فست فود، برندهای بزرگ آمریکایی به سرعت در حال از دست دادن سهم بازار خود در چین به رقبای داخلی هستند. کائو بخشی از جمعیتی است که به طور فزاینده‌ای از برندهای چینی استقبال می‌کنند، از جمله لاکین کافی، شرکت فناوری هواوی، فروشنده لباس ورزشی آنتا و زنجیره رستوران‌های فست فود میشیو، که در حال از بین بردن سلطه بازار برندهای آمریکایی در این کشور هستند.
کائو گفت: «دیگر نیازی به چسبیدن به برندهای خارجی نیست.»
تشدید اختلافات تعرفه‌ای رئیس جمهور ترامپ با چین تهدید می‌کند که مصرف‌کنندگان چینی را بیشتر به آغوش برندهای داخلی سوق دهد. پس از اعلام تعرفه‌های ترامپ، زنجیره سوپرمارکت یونگ‌هوی مستقر در فوژو بیانیه‌ای منتشر کرد و از شرکت‌های چینی خواست تا قفسه‌های آن را تصاحب کنند.
در این نامه آمده است: «بیایید نور ستارگان "ساخت چین" را در کهکشانی جمع کنیم که بازار داخلی را روشن می‌کند.»
و پکن هفته گذشته اعلام کرد که واردات فیلم‌های آمریکایی را محدود می‌کند و درست قبل از فصل مهم فیلم‌های تابستانی هالیوود، بازاری را که مخاطبان در حال حاضر به سمت اکران‌های چینی گرایش داشتند، محدودتر می‌کند.
رقابت شدید
بسیاری از محبوب‌ترین برندهای آمریکا در سراسر جهان - نایک، استارباکس، تام کروز - در چین با رقابت شرکت‌های جدیدتری مواجه شده‌اند که سعی می‌کنند آنها را در بازی خودشان شکست دهند و سال‌ها سلطه و قدرت نرم آمریکا را از بین ببرند.
در ماه مارس، نایک اعلام کرد که فروش سه ماهه آن در چین نسبت به سال قبل ۱۷ درصد کاهش یافته است. در همان ماه، فروش داخلی تسلا ۱۲ درصد کاهش یافت. بی‌ام‌و، پورشه، اپل، استارباکس و لورئال همگی به سرمایه‌گذاران هشدار داده‌اند که رشد چین که زمانی یک عبارت سه ماهه بود، به فروش نزولی تبدیل شده است.
پیشی گرفتن «نِ ژا ۲» از فروش جهانی بیشتر فیلم‌های محبوب جهان، نکته‌ای مهم در این روند بود. موفقیت این فیلم با کمپین میهن‌پرستانه‌ای که شامل «تماشای دسته‌جمعی» بود که توسط دولت برای کارمندان دولتی سازماندهی شده بود، کمک شد. در یکی از این رویدادها، از تماشاگران خواسته شد سرود ملی را بخوانند.
فیلم‌های هالیوود بخشی از تجارت خدمات بین ایالات متحده و چین هستند، جبهه جدیدی در جنگ تجاری. برخلاف کالاها، ایالات متحده خدمات بیشتری به چین می‌فروشد تا برعکس. فیلم‌ها بخش بسیار کوچکتری از این تجارت نسبت به سایر بخش‌ها، مانند میلیاردها دلاری است که خانواده‌های چینی صرف تحصیل در کالج‌های ایالات متحده می‌کنند، اما تعداد کمی از بخش‌ها با اهمیت نمادین آنها برابری می‌کنند.
ترامپ، که بارها استودیوهای بزرگ مانند دیزنی را به اهداف سیاسی تبدیل کرده است، همدلی چندانی با استودیوهایی که به آینده‌ای نامشخص چشم دوخته‌اند، نداشت. ترامپ روز پنجشنبه در پاسخ به سوالی درباره محدودیت‌های واردات فرهنگی مانند فیلم‌های آمریکایی، پاسخ داد: «من چیزهای بدتری شنیده‌ام.»
به زودی پس از انتشار خبر محدودیت فیلم‌های آمریکایی، مقامات فیلم چینی به طور غیرمستقیم به مدیران آمریکایی گفتند که انتظار ندارند این سیاست بر موردانتظارترین اکران‌های استودیوها تأثیر بگذارد، به گفته افرادی که با این گفتگوها آشنا هستند. سینماهای چینی به این فروش ناخالص نیاز دارند تا درآمد خود را بالا نگه دارند و ترافیک پیاده را در مراکزی که سینماها را در خود جای داده‌اند، ایجاد کنند.
پنجره‌ای به محاسبات پکن به زودی باز خواهد شد. فیلم جدید برد پیت، درام پرهزینه مسابقه‌ای "F1"، قرار است این هفته برای بررسی به مقامات حزب کمونیست ارائه شود.
از دست دادن قدرت نرم
فیلم‌های آمریکایی با اکران فیلم «فراری» هریسون فورد در سال ۱۹۹۴، به عنوان بخشی از بازگشایی بازار به روی برندهای غربی، وارد چین شدند.
تا سال ۲۰۱۲، استودیوها می‌توانستند برای فیلم‌های پرفروش خود روی فروش‌های نه رقمی از سینماهای چین حساب کنند. در سال ۲۰۱۹، «انتقام‌جویان: پایان بازی» با ۶۰۳ میلیون دلار به پرفروش‌ترین فیلم آمریکایی در تاریخ این بازار تبدیل شد.
این پول با هزینه سیاسی همراه بود: استودیوها باید با سانسور فیلم‌هایی که مطالب آن از نظر مقامات مشکل‌ساز تلقی می‌شد، موافقت می‌کردند و این کشور اغلب از فیلم‌ها به عنوان اهرم سیاسی استفاده می‌کرد.
زمانی که ایالات متحده و چین در جریان اولین دولت ترامپ به تبادل اتهام پرداختند، مدیران استودیو متوجه تشدید اکران‌های آمریکایی در بازار شدند. در طول همه‌گیری کووید-۱۹، مقامات چینی ماه‌ها بدون اینکه اجازه ورود فیلم آمریکایی را بدهند، فیلم‌بازان این کشور را بیشتر به سمت فیلمسازان خود سوق دادند.
این بار، تأثیر ناشی از بدتر شدن جنگ تجاری می‌تواند به این معنی باشد که مصرف‌کنندگان چینی کمربندهای خود را محکم‌تر می‌کنند و کمتر از همه چیز، حتی برندهای داخلی، خرید می‌کنند، اقتصاددانان هشدار می‌دهند. با این حال، برخی از مصرف‌کنندگان حداقل در حال حاضر همچنان اعتماد به نفس دارند.
کریس جیا، یک طراح گرافیک ۲۹ ساله در فوجیان، برندهای چینی را که زندگی او را پر کرده‌اند، در همه جا می‌بیند: از لوازم خانگی که در خانه استفاده می‌کند تا لباس‌های ورزشی که هنگام دویدن می‌پوشد. جیا در حالی بزرگ شد که کارتون‌های آمریکایی و ژاپنی تماشا می‌کرد و هنوز هم اکشن فیگورهای ترانسفورمرز و شخصیت‌های داستان اسباب‌بازی را روی قفسه کتاب خود نگه می‌دارد. اما او تاکنون هیچ فیلم هالیوودی در سال جاری ندیده است.
جیا گفت: «همه دوستانم می‌گویند که زندگی شخصی ما چندان تحت تأثیر جنگ تجاری قرار نخواهد گرفت، زیرا ما واقعاً به محصولات آمریکایی متکی نیستیم. وقتی به آن فکر می‌کنم، آنها نکته خوبی دارند.»
برای تماس با لیان چی به آدرس [email protected] و برای تماس با اریش شوارتزل به آدرس [email protected] ایمیل بزنید.