رم — جورجیا ملونی سرانجام این فرصت را دارد تا نشان دهد که دوستی با ساکن بی‌ثبات کاخ سفید ارزش تلاش را داشته است.
نخست وزیر ایتالیا در حالی که این هفته به واشنگتن سفر می‌کند، تلاش خواهد کرد تا دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده را متقاعد کند که تعرفه‌های جدیدی را اعمال نکند که ضربه اقتصادی شدیدی به اروپا و ضربه‌ای احتمالاً مهلک به صادرکنندگان ایتالیایی وارد می‌کند.
تعامل شخصی ملونی با ترامپ باعث ایجاد نگرانی در سایر پایتخت‌های اتحادیه اروپا شده است. اما از آنجایی که این بلوک با یک جنگ تجاری بالقوه ویرانگر روبرو است، حتی محتاط‌ترین همتایان او نیز به این ایده روی آورده‌اند که او ممکن است تنها رهبر اروپایی باشد که او مایل به شنیدن حرف‌هایش است.
اعتبار این سیاستمدار راست‌گرا نزد رئیس‌جمهور آمریکا بالاست، کسی که پس از انتخاب مجددش در سال گذشته، از او به عنوان «رهبری و شخصیتی فوق‌العاده» تمجید کرد و قبل از دعوت او به مراسم تحلیف خود در ماه ژانویه.
اکنون، اتحادیه اروپا سه ماه فرصت دارد تا ترامپ را متقاعد کند که پس از توقف تعرفه‌های تنبیهی «متقابل» که در 2 آوریل از آن رونمایی کرد، 20 درصد عوارض بر تمام صادرات خود به ایالات متحده اعمال نکند. اتحادیه اروپا همچنان مشمول تعرفه پایه 10 درصدی ترامپ، به علاوه 25 درصد عوارض بر فولاد، آلومینیوم و خودرو است.
تلاش‌های قبلی سایر رهبران اروپایی برای تأثیرگذاری بر رئیس‌جمهور - از طریق تملق، تهدید یا وعده‌های خرید گاز بیشتر آمریکایی - بی‌نتیجه بوده است.
سفر ملونی در روز پنجشنبه فرصتی است برای نشان دادن اینکه اروپایی‌ها همچنان می‌توانند با ترامپ تجارت کنند - تا زمانی که سطح مناسبی از چاپلوسی را نشان دهند.
تنها یک روز پس از دیدار با ترامپ، رهبر ایتالیا برای میزبانی از معاون رئیس جمهور جی‌دی ونس برای یک سفر رسمی به رم بازخواهد گشت. ونس، در آخرین سفر خود به اروپا در ماه ژانویه، حمله گسترده‌ای علیه این بلوک انجام داد و رهبران آن را به عدم حمایت از آزادی بیان یا توقف مهاجرت غیرقانونی متهم کرد.
یک مقام ایتالیایی، با بیان اینکه نامش فاش نشود، گفت: «داشتن گوش ترامپ یک دارایی برای کل اتحادیه اروپا است» و بر «قرابت‌های ایدئولوژیک ملونی با دنیای سیاست‌های محافظه‌کارانه راست‌گرای آمریکا» تأکید کرد.
تا حدی، اقدامات ملونی منعکس کننده وحشت ایتالیا از دست دادن روابط نزدیک تاریخی خود با ایالات متحده است، که آن را بیمه‌ای در برابر محور فرانسه و آلمان که بر امور اتحادیه اروپا تسلط دارد، می‌داند. به گفته دو مقام ایتالیایی آشنا به موضع سیاست خارجی دولت، برخلاف سایر رهبران اروپایی، او معتقد است که هنوز می‌توان با ترامپ منطقی برخورد کرد و تهدیدهای تجاری او چیزی بیش از یک تاکتیک مذاکره گستاخانه نیست.
ملونی همچنین می‌خواهد نشان دهد که می‌تواند از ترامپ امتیاز بگیرد و «اگر کمتر هیستریک باشیم، می‌توانیم با واشنگتن کار کنیم»، یکی از مقامات با اذعان به اینکه اگر موفق نشود، اعتبارش در بروکسل در خطر است، گفت.
مازاد تجاری ایتالیا با ایالات متحده با نزدیک به 40 میلیارد یورو، سومین مازاد بزرگ در بین کشورهای اتحادیه اروپا است - پس از آلمان و ایرلند. صادرات برتر آن ماشین‌آلات، داروسازی، وسایل نقلیه، مد و غذا و نوشیدنی است. جای تعجب نیست که ملونی تحت فشار صادرکنندگان ایتالیایی است تا آنها را از تعرفه‌های ترامپ در امان نگه دارد.
پرواز انفرادی
برخی از رهبران اروپایی، به ویژه امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه، هشدار می‌دهند که هدف ترامپ تقسیم کشورهای اتحادیه اروپا و تحت فشار قرار دادن آنها برای مذاکره بر سر معاملات دوجانبه با دولت ایالات متحده است.
برای آنها، سفر ملونی به ویژه مشکوک به نظر می‌رسد، زیرا پس از اینکه او متحدان اروپایی را با عقب‌نشینی آرام خود در برابر برنامه‌های گسترده بلوک برای تسلیح مجدد، ناامید کرد، زیرا ترامپ شروع به پس گرفتن حمایت از دفاع اوکراین در برابر جنگ 3 ساله روسیه کرد.
مارک فراچی، وزیر صنعت فرانسه هفته گذشته نسبت به خبر سفر ملونی به واشنگتن واکنش نشان داد و گفت اروپا باید متحد بماند. اما به نظر می‌رسد پاریس از آن زمان آرام شده است و دیگر به طور علنی از ماموریت او انتقاد نمی‌کند. آریانا پودستا، سخنگوی کمیسیون گفت، ملونی قبلاً با اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون اروپا، برای بحث در مورد این سفر گفتگو کرده است.
با شکست تعامل مستقیم کمیسیون برای جلوگیری از جنگ تجاری ترامپ، به نظر می‌رسد بروکسل و سایر کشورهای اتحادیه اروپا اکنون با قمار ملونی همراه هستند.
به نظر نمی‌رسد که آنها به این موضوع نگران باشند که ملونی ممکن است تلاش کند تا معامله‌ای جانبی را مذاکره کند که فقط به نفع ایتالیا باشد - نقض همبستگی که علامت سوال بزرگی را بر سر آینده ایتالیا در بازار واحد اتحادیه اروپا ایجاد می‌کند. دلیلش این است که این گزینه‌ای است که خود ترامپ رد کرده است.
یک دیپلمات اتحادیه اروپا از کشور دیگری گفت: «این طبیعی است که کشورهای عضو منافع دوجانبه‌ای داشته باشند که مایل به ترویج آن هستند و هیچ‌کس مانع از انجام این کار توسط او نخواهد شد. اما وقتی صحبت از تعرفه‌هایی می‌شود که برای همه ما اعمال می‌شود، ما اطمینان داریم که او به رویکرد توافق‌شده اتحادیه اروپا پایبند خواهد بود.»
سیاستمداران آلمانی نزدیک به صدراعظم بعدی احتمالی، فردریک مرتس نیز خوشبین هستند.
یوهان وادفول از دموکرات‌های مسیحی مرتس گفت: «سفر ملونی به واشنگتن در حال حاضر یک سیگنال مهم است. نخست وزیر ایتالیا ارتباط خوبی با دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده دارد که اکنون می‌تواند آن را در خدمت اروپا قرار دهد.»
نرم شدن؟
این بدان معنا نیست که رویکرد ایتالیا بدون جنجال است. ماه‌هاست که دولت ملونی از اتحادیه اروپا می‌خواهد رویکرد نرم‌تری نسبت به ترامپ و تعرفه‌های او اتخاذ کند.
تنها چند روز پس از ادای سوگند ترامپ، و حتی قبل از اینکه جنگ تجاری خود را آغاز کند، آنتونیو تاجانی، وزیر امور خارجه ایتالیا پیشنهاد کرد با پیشنهاد خرید کالاهای آمریکایی بیشتر، ترامپ را آرام کنند. تاجانی، که وظیفه او نیز شامل تجارت است، از اولین کسانی بود که از بروکسل خواست تا تلافی تعرفه‌های 25 درصدی فولاد و آلومینیوم را که ترامپ در 12 مارس اعمال کرد، به تعویق بیندازد.
آلبرتو ریزی، یکی از اعضای سیاست در شورای روابط خارجی اروپا گفت: در حالی که امیدها برای بازگشت ملونی با یک معامله کم است، کمیسیون و برخی از کشورهای اروپایی ممکن است او را به عنوان یک پیشاهنگ برای "احساس زمین و ایجاد پایه و اساس برای مذاکرات آینده" ارزیابی کنند.
ماروش سفچوویچ، رئیس تجارت اتحادیه اروپا، روز دوشنبه به واشنگتن سفر کرد تا پیشنهاد بروکسل برای کاهش تعرفه‌های صنعتی به صفر در هر دو طرف اقیانوس اطلس را ارائه دهد. اما متحدان ملونی مطمئن هستند که او می‌تواند به چیزی بیش از مذاکره کننده ارشد تجاری بلوک دست یابد، که وظیفه‌اش انجام معاملات از طرف 27 کشور عضو اتحادیه است.
مارکو اسکورییا، سناتور ایتالیایی از حزب برادران ایتالیا ملونی گفت: «سیاست، مانند زندگی، بر روابط شخصی بنا شده است. بهتر است چنین مذاکرات پیچیده‌ای توسط دو نفری انجام شود که به یکدیگر احترام می‌گذارند و می‌توانند راحت‌تر به نتیجه مثبت برسند - برخلاف فون در لاین.»
جورجیو لیالی از پاریس، بن مونستر از رم و النا جوردانو و جووانا کویی از بروکسل گزارش دادند. یولیوس برینکمان از برلین در گزارش کمک کرد.