گروه بنادر ابوظبی (AD Ports Group) در تاریخ 2 سپتامبر از یک قرارداد بزرگ لایروبی در پایانه اصلی کانتینری کراچی خبر داد. این بخشی از یک حرکت گسترده برای ورود به بخش لجستیک پاکستان است که شامل تصاحب اخیر عملیات فرودگاه بین‌المللی اسلام‌آباد توسط امارات نیز می‌شود.
از طریق این اقدامات، امارات متحده عربی جایگاهی استراتژیک در کریدورهای حیاتی مرتبط‌کننده آسیای جنوبی، آسیای مرکزی و خاورمیانه به دست می‌آورد و نقش خود را در تجارت و حمل‌ونقل منطقه‌ای تقویت می‌کند.
قرارداد کراچی که بین شرکت ترمینال دروازه کراچی (KGTL) و پیمانکار دریایی هلندی Van Oord امضا شد، ظرفیت KGTL را 33 درصد و توان عملیاتی شرکت ترمینال چندمنظوره دروازه کراچی (KGTML) را دو برابر خواهد کرد. گروه بنادر ابوظبی (AD Ports) به رهبری بازوی بین‌المللی خود، نوآتوم پورتس (Noatum Ports)، اعلام کرده است که این پروژه تا سال 2026 ظرفیت پایانه‌های خود در پاکستان را دو برابر خواهد کرد.
لایروبی بخشی از برنامه سرمایه‌گذاری 300 میلیون دلاری است که در سال 2023 آغاز شد، زمانی که گروه بنادر ابوظبی امتیازات بلندمدتی را برای بهره‌برداری از اسکله‌های کانتینری و بارهای فله در بندر کراچی به دست آورد. از آن زمان، این گروه چهار اسکله را در KGTL برای 50 سال و شش اسکله را در KGTML برای 25 سال اجاره کرده و حضور ابوظبی را در امتداد دریای عرب گسترش داده است. محمد التمیمی، مدیرعامل نوآتوم پورتس، در یک بیانیه مطبوعاتی، لایروبی را "بیش از یک ارتقاء زیرساختی مهم" توصیف کرد و آن را سرمایه‌گذاری آینده‌نگر در تاب‌آوری و اتصال‌پذیری پاکستان نامید.
زبیر فیصل عباسی، مشاور سیاست‌گذاری و مدیریت توسعه مستقر در اسلام‌آباد، به المانیتور گفت که این پروژه با رفع تنگناهای زیرساختی، جریان‌های تجاری را تسهیل خواهد کرد. وی افزود که چنین اقداماتی به پاکستان کمک می‌کند تا به شبکه‌های تولید جهانی متصل شود.
زیشان شاه، تحلیلگر فینرا (FINRA) در واشنگتن، در اظهارنظری به المانیتور به دو مزیت کلیدی اشاره کرد: وی گفت: "با راه‌آهن پیشنهادی ترانس‌افغانستان، جابجایی محموله‌های کراچی به آسیای مرکزی افزایش خواهد یافت." و خاطرنشان کرد که "ایران به دلیل جنگ اخیر با اسرائیل، گزینه کمتری قابل دوام خواهد بود"، که نشان می‌دهد پاکستان می‌تواند فرصت را برای جایگزینی ایران به عنوان یک مسیر تجاری منطقه‌ای به دست آورد. وی افزود که با افزایش ظرفیت، کراچی می‌تواند به عنوان یک بندر ثانویه تغذیه‌کننده برای قطب‌های امارات متحده عربی نیز عمل کند.
قرارداد فرودگاه اسلام‌آباد
تنها چند روز قبل، در 28 اوت، کابینه پاکستان توافق‌نامه دولت به دولت با امارات را برای واگذاری عملیات فرودگاه بین‌المللی اسلام‌آباد تصویب کرد.
از زمان افتتاح آن در سال 2018، این فرودگاه عظیم به دلیل تأخیرها و خدمات ضعیف، با وجود زیرساخت‌های مدرن خود، مورد انتقاد قرار گرفته است. مقامات می‌گویند برون‌سپاری عملیات به ابوظبی، سیستم‌های پیشرفته‌ای را به ارمغان خواهد آورد، سرعت پذیرش و سوار شدن را افزایش می‌دهد و به هم‌راستایی پاکستان با استانداردهای جهانی هوانوردی کمک می‌کند.
تحلیلگران این قرارداد را نقطه عطفی برای بخش هوانوردی پاکستان می‌دانند که به طور بالقوه می‌تواند زمینه‌ساز توافقات مشابه در لاهور و کراچی باشد. مقامات پاکستانی آن را یک "محور استراتژیک" در روند خصوصی‌سازی و توقف ضرر و زیان شرکت‌های دولتی با عملکرد ضعیف نامیده‌اند.
عباسی خاطرنشان کرد که مدرن‌سازی زیرساخت‌ها بخشی از استراتژی بلندمدت احیای اقتصادی پاکستان پس از تثبیت اقتصاد خواهد بود. وی گفت که خدمات فرودگاهی گسترده شده همچنین می‌تواند سرمایه‌گذاری را از دیگر بازیگران خاورمیانه جذب کند.
شاه اشاره کرد که با توجه به ترافیک هوایی بالای پاکستان با امارات، ابوظبی یک گزینه طبیعی است. در حالی که برخی منتقدان به مدیریت خارجی اعتراض دارند، وی خاطرنشان کرد که چنین ترتیبات رایجی است — برای مثال، فرودگاه هیترو لندن توسط کنسرسیومی به رهبری اسپانیا اداره می‌شود. وی گفت، اپراتورهای خارجی می‌توانند تخصص و توان مالی لازم برای تجاری‌سازی فرودگاه‌ها را به ارمغان بیاورند.
کریدور تجاری امارات و پاکستان
به عنوان بخشی از گسترش لجستیک گسترده‌تر بین امارات و پاکستان، کریدور تجاری دی‌پی ورلد-ان‌ال‌سی (DP World-NLC) در 10 سپتامبر 2025 راه‌اندازی شد که بندر جبل علی دبی را از طریق کراچی به آسیای مرکزی متصل می‌کند.
اولین محموله تجاری — 38 تن قطعات خودرو با مقصد تاجیکستان — از دبی به کراچی و سپس از طریق زمینی به دوشنبه تنها در 16 روز منتقل شد که سفری بسیار کوتاه‌تر از 20 تا 70 روز معمول است.
طبق یک ویدیوی تبلیغاتی از دی‌پی ورلد (DP World)، این تحویل سریع نشان‌دهنده نقش در حال ظهور پاکستان در تجارت منطقه‌ای است و چگونگی ظرفیت‌های لجستیکی آن "نقش اتصال‌دهنده" را تثبیت خواهد کرد.
مشارکت دی‌پی ورلد-ان‌ال‌سی همچنین در حال ارتقاء ترمینال کانتینری بین‌المللی قاسم و ساخت کریدور باری کراچی است. پاکستان و امارات به طور جداگانه قراردادهایی به ارزش 3 میلیارد دلار را در زمینه راه‌آهن، مناطق ویژه اقتصادی و سایر زیرساخت‌ها امضا کرده‌اند. وزارت بازرگانی پاکستان در حال برنامه‌ریزی برای ایجاد آنچه "مارکت پاکستان" (Pakistan Mart) می‌نامد، در نزدیکی بندر جبل علی برای نمایش محصولات محلی است که دی‌پی ورلد بدون هیچ هزینه‌ای برای پاکستان آن را خواهد ساخت.
پیامدهای منطقه‌ای
امارات متحده عربی با اتصال آسیای جنوبی به خلیج فارس و فراتر از آن، خود را به عنوان یک بازیگر اصلی با منافعی در هوانوردی، بنادر و مسیرهای تجاری پاکستان معرفی می‌کند. ابوظبی اکنون شریک کلیدی اسلام‌آباد در زیرساخت‌های هوانوردی و دریایی است.
ابوظبی، یکی از بزرگترین شرکای تجاری پاکستان، طی دو دهه گذشته بیش از 10 میلیارد دلار در این کشور سرمایه‌گذاری کرده است. تجارت دوجانبه در سال 2023 با 12 درصد رشد به 7.9 میلیارد دلار رسید. تقریباً 1.8 میلیون پاکستانی در امارات متحده عربی زندگی و کار می‌کنند و یکی از بزرگترین جوامع دیاسپورا در خلیج فارس را تشکیل می‌دهند.
کار تسریع شده گروه بنادر ابوظبی در کراچی نشان می‌دهد که سرمایه اماراتی فراتر از سرمایه‌گذاری‌های سنتی در انرژی، به سمت زیرساخت‌های حیاتی حمل‌ونقل و تجارت حرکت می‌کند — پروژه‌هایی که برای جابجایی کالا و افراد ضروری هستند و برای اتصال‌پذیری بلندمدت پاکستان مرکزی‌اند.
عباسی خاطرنشان کرد که روابط پاکستان و امارات با جذب سرمایه‌گذاران دیگر توسط ابوظبی عمیق‌تر خواهد شد و استدلال کرد: "شورای همکاری خلیج فارس منابع انسانی ما را برای توسعه انسانی جذب کرده است و زمان آن فرا رسیده که آنها در پاکستان، به ویژه در بخش‌های صادرات‌محور و تولیدی، سرمایه‌گذاری کنند."
شاه اشاره کرد که روابط اقتصادی پاکستان و امارات "به دلیل تمرکز اصلی امارات بر هند" و فقدان "اصلاحات اقتصادی و ساختاری جدی از سوی پاکستان که کشورهای خلیج فارس درخواست کرده بودند، به پتانسیل کامل خود نرسیده بود." اما وی افزود که سرمایه‌گذاری‌های امارات می‌تواند اثرات دومینویی بر روابط با دیگر کشورهای حاشیه خلیج فارس داشته باشد، چرا که امارات، عربستان سعودی و قطر برای گسترش سبد سرمایه‌گذاری‌های خارجی خود با یکدیگر رقابت می‌کنند.
اسلام‌آباد با به دست آوردن سهم بیشتری از جریان‌های تجاری منطقه‌ای، می‌تواند اقتصاد خود را احیا کرده و صادرات را افزایش دهد. از طریق این قراردادهای چندجانبه، پاکستان دروازه‌های مدرن‌تری برای تجارت و سفر به دست می‌آورد، در حالی که امارات حضور خود را در کریدورهای حیاتی آسیای جنوبی و خاورمیانه مستحکم می‌کند.